Αποκάλυψη Τώρα vol 3

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2013  & Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ...

«…Η αγωνία των εργαζομένων σήμερα δεν είναι το ποσό

του νόμιμου κατώτατου μισθού, αλλά η ανεργία ή ο κίνδυνος

να χάσουν τη δουλειά τους ή αν θα υπάρχουν

χρήματα για να πληρωθούν στο τέλος του μήνα...»

Δασκαλόπουλος Δ.

Επικεφαλής Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων, 25.4.2013

 ....και βέβαια η «εμπνευσμένη» δήλωση του επιχειρηματία-εισοδηματία επικεφαλής του ΣΕΒ (αλήθεια τι είδους βιομηχανία διοικεί ο Δασκαλόπουλος;) αν αμοιβόμασταν με τους παχυλούς

μισθούς  Προέδρων Φορέων και Οργανισμών «σφραγίδα» ή αν είμασταν golden boys & girls σαφώς θα μας ενδιέφερε και θα συμφωνούσαμε  να υπάρχει μια «χρυσή» αγελάδα να αρμέγουμε κάθε μήνα και όχι αν θα μας δίνει 10.000 λίτρα ή 9.500 λίτρα γάλα (όπου γάλα αντικαστήστε με ΕΥΡΩ).Όμως για τους εργαζόμενους του μεροκάματου τα πράγματα είναι κατά τί (!) διαφορετικά.

Αυτοί που ευαγγελίζονται την «ανάπτυξη», την ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων αγαθών, που «πιστεύουν» στον ακραίο νεοφιλευλευθερισμό και στους υπέρτατους νόμους της αγοράς και καταλύουν οτιδήποτε κατακτήθηκε ως δικαίωμα για το λαό και τους εργαζόμενους είναι-μα τον Τουτάτις!- οι ίδιοι που για τις business τους θέλουν και έχουν συνέταιρο το κράτος (δηλαδή την εξουσία) όχι το λαό. Είναι αυτοί και το πολιτικό προσωπικό τους, η συγκυβέρνηση Σαμαρά, που από την μια σκύβουν την μέση στους Τροϊκανούς  επικυρίαρχους (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και από την άλλη κουνούν το δάκτυλο στο λαό και τους εργαζόμενους και τους καλούν να ζήσουν στην φτώχεια, στην πείνα και στην εξαθλίωση.

Αυτοί που ξεπουλάνε αγροτική γη, υπέδαφος, νερό, θάλασσες, λιμάνια, ενέργεια, κινητή και ακίνητη περιουσία είναι που ζητάνε να κοινωνικοποιήσουμε τη χασούρα (για την οποία φταίνε οι ίδιοι) και να ιδιωτικοποιήσουμε τα κέρδη (τα οποία πάνε στις ντόπιες και ξένες φουσκωμένες τσέπες τους και στα κομματικά ταμεία και στις μίζες)

Είναι αυτοί που μας μιλάνε για την αξία της «λιτότητας» και λένε στον πεινασμένο, στον άνεργο, στον εξαθλιωμένο ότι θα πρέπει να νοιώθει «εθνικά υπερήφανος» που η απώλεια της δουλειάς του, οι αυτοκτονίες, η έλλειψη στοιχειώδους υγειονομικής περίθαλψης, οι φωτοτυπίες στα σχολεία – αντί βιβλίων, τα νήπια χωρίς παιδικούς σταθμούς, τα νησιά χωρίς συγκοινωνίες, οι πολίτες χωρίς δικαιώματα, οι αναίτιες προσαγωγές, οι συλλήψεις και η κρατική, βάρβαρη και ανερυθρίαστη καταστολή, είναι για το «καλό του τόπου».

Η γενιά μας δεν «αξιώθηκε» να ζήσει πείνα ή κατοχή ή χούντα και το «κουβαλούσαμε» χρόνια συνάδελφοι σαν υστέρηση υμών των νέων απέναντι στις προηγούμενες γενιές... μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Διότι έμελε στη γενιά μας, στη γενιά των σπουδαγμένων (που οι γονείς τους έλιωσαν στα γρανάζια, στα γραφεία και στα χωράφια, για να τους σπουδάσουν), με τα πολλά προσόντα, τα πτυχία, τις ξένες γλώσσες, τα υπερτλαντικά ταξίδια και τις εμπειρίες, να σηκώσουμε «το γάντι» απέναντι στην πολιτική των μνημονίων, της φτώχειας, της ανεργίας, της τρομοκρατίας και της εξαθλίωσης.

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ζυγώνει, Συνάδελφοι.

Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν η Πρωτομαγιά δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη και πιο αναγκαία από τώρα. Κι αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να την εφεύρουμε.

Η Πρωτομαγιά δεν είναι «η γιορτή των λουλουδιών» και της φύσης όπως «καλλιτεχνικά» ήθελαν να την παρουσιάσουν- το σύστημα, οι διάφορες «χούντες» και οι σύγχρονοι υποστηρικτές τους που μαγεύονται από τον ήχο της ερπύστριας πάνω στην άσφαλτο - με σκοπό να  ξορκίσουν στη λήθη το νόημα αυτής της μέρας. Δεν είναι ούτε «κινητή» εορτή όπως ήθελε να την κάνει η κυβέρνηση για να ακυρώσει το περιεχόμενο της.

Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία είναι απεργία! Είναι μέρα μνήμης και τιμής στους αγώνες της Εργατικής Τάξης, φόρος τιμής στους ανώνυμους αγωνιστές και αγωνίστριες που δεν δείλιασαν και διεκδίκησαν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και εργασιακά δικαιώματα, θυσιάζοντας τη ζωή τους. Τίμια μεροκάματα, για τίμια δουλεμένο οκτάωρο. Και πότε το κάναν;  πριν από 130 χρόνια.  Και ποιοι το κάναν; Εργάτες, αγράμματοι που ωστόσο ξέραν... πιο πολλά από μας τους σπουδαγμένους.

Σήμερα, βιώνοντας τη σκλαβιά του σύγχρονου και «πολιτισμένου» καπιταλισμού, των Μνημονίων, της Μανωλάδας, του 40% των ανασφάλιστων εργαζομένων, των μισών μεροκάματων, του κατώτατου μισθού των 540€, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, των περικοπών παντού, της επίσημης ανεργίας του 27% και της ανεπίσημης που ξεπερνά το  30% , του 60% των νέων να είναι άνεργοι, των μαζικών απολύσεων, των προσαγωγών και των συλλήψεων συνδικαλιστών που τολμούν να ορθώνονται απέναντι στην κρατική και εργοδοτική βία, τα ίδια αιτήματα, οι ίδιες διεκδικήσεις όπως και τότε, τα ίδια προβλήματα-αν όχι περισσότερα -ορθώνονται σαν τείχος μπροστά μας.

Και μεις οι εργαζόμενοι του 21^ου αιώνα έχουμε δυο επιλογές. Να μην κάνουμε τίποτα, γιατί ίσως ακόμη δεν μας αφορά (εντελώς) ή νομίζουμε πως θα σωθούμε γιατί δεν είμαστε εργάτες αλλά «πολύτιμοι» επιστήμονες, ή με πείσμα, μνήμη και ταξική ενότητα να πορευτούμε το δύσκολο δρόμο του ξεσηκωμού και της αντίστασης. Γιατί συνάδελφοι ο δρόμος μπροστά μας θα είναι δύσκολος.

Η Πρωτομαγιά μαζί με άλλες ιστορικές στιγμές του εργατικού κινήματος δείχνουν το δρόμο και τον τρόπο. Ποτέ δεν μας χαρίστηκε κάτι. Ότι κερδίθηκε από τους εργαζόμενους ήταν με πείσμα και αγώνες.

Όσο αδιαφορούμε τόσο θα συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο που δεν είναι άλλο από το μας καταστήσουν κυριολεκτικά σκλάβους. Πειθήνιους, άβουλους σκλάβους και «πιστούς» καταναλωτές.

Όσο παραμένουμε στο περιθώριο  η ιστορία θα μας ξεπερνά.

Όσο θεωρούμε ότι αυτός ο αγώνας είναι των «άλλων», άλλο τόσο υποθηκεύουμε το μέλλον των επόμενων γενεών σε μια «αγοραία ζούγκλα».

Συνάδελφοι, είναι ευθύνη και καθήκον να ξεσηκωθούμε. Να κάνουμε αυτή την Πρωτομαγιά του 2013 ημέρα αντίστασης κατά της βαρβαρότητας του σύγχρονου καπιταλισμού που με όπλα τα μνημόνια, τις τροϊκες και τους αδίστακτους τραπεζίτες, μας αφαιμάζουν.

Την ώρα που αποκαλύπτεται το βρώμικο παιχνίδι της κυβέρνησης και της διοίκησης της ΜΟΔ που παίχτηκε στις πλάτες μας με την υπαγωγή στο Ενιαίο Μισθολόγιο – Φτωχολόγιο, την ώρα που επανέρχονται τα σενάρια για κατάργηση της ΜΟΔ και την προγραφή των απολύσεων μας δεν πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι. Απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και ενότητα των εργαζομένων, τόσο μέσα στην ΜΟΔ όσο και με τους εργαζόμενους στον ευρύτερο και στο στενό δημόσιο τομέα αλλά και με το σύνολο της εργατικής τάξης. Για την απόκρουση των απολύσεων, για αξιοπρεπείς μισθούς , για μόνιμη και σταθερή εργασία με δικαιώματα.

Συνάδελφοι! Η εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι άλλη μια αργία. Δεν είναι «φιέστα». Είναι μια καθολική και Παγκόσμια Απεργία. Φόρος τιμής, μνήμης και καθήκοντος όλων μας σε όσους αγωνίστηκαν για τις επόμενες γενιές και δική μας υπόθεση και χρέος στον ανειρήνευτο αγώνα της εργατικής τάξης.

Η 1^η Μάη ειναι η μέρα των εργαζομένων, των ανέργων, του λαού που διεκδικεί και τολμά να ορθώσει το ανάστημα του.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΑ ΜΑΣ

ΕΜΠΡΟΣ...

....είμαστε εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί
εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο....

Τ.Λειβαδίτης