Συναδέλφισσες, συνάδελφοιΣτην τελευταία ανακοίνωση της ΑΠΕ για την πορεία έγκρισης της ΣΣΕ, εκτιμήσαμε πως, σε σχέση με το καλοκαίρι, βρισκόμαστε «στο ίδιο έργο θεατές». Αυτό επιβεβαιώθηκε με τον πιο δυσάρεστο, για τους εργαζόμενους τρόπο.
Μετά από 10 χρόνια μνημονιακής λαίλαπας, με πετσοκομμένους και καθηλωμένους μισθούς, με μισθολογική ανισότητα, με κατηργημένη ΣΣΕ, μόνο οργή και αγανάκτηση προκαλεί η απόφαση του ΥπΟιΚ (δηλαδή της κυβέρνησης) να κατακρεουργήσει μονομερώς την υπογεγραμμένη σύμβαση από δύο προέδρους της ΜΟΔ, που υποστηρίχθηκε (δήθεν) από δύο υπουργούς που εποπτεύουν την εταιρεία.
Μας προκαλεί τουλάχιστον απορία η ανακοίνωση του προέδρου της ΜΟΔ, που πανηγυρίζει για την «έγκριση» της ΣΣΕ. Είτε δεν διάβασε το κείμενο της ΣΣΕ που υπέγραψε, είτε το έκανε «ελαφρά τη καρδία», για να ρίξει στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, αφού ήξερε ότι τελικά θα περάσει ότι αφήσει ο «πέλεκυς» του ΥπΟικ. Και βέβαια, ο πρόεδρος της ΜΟΔ δεν υπήρξε προφήτης όταν την πρώτη μέρα στην εταιρία, ρώτησε –δήθεν αστειευόμενος- αν θα είμαστε ευχαριστημένοι με ΣΣΕ π/υ 1.500.000€… Πώς είναι δυνατό να πανηγυρίζει για μια ΣΣΕ, στην οποία κόπηκε ολόκληρο το 2020, σχεδόν ολόκληρο το 2018 και μια σειρά ευαίσθητες παροχές, τις οποίες με την υπογραφή του είχε αποδεχθεί, όταν αυτά πετάχτηκαν με μια μονοκοντυλιά στο καλάθι των αχρήστων;
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Η φράση αυτή είναι η πιο κατάλληλη για να περιγράψει κανείς το τι έχει συμβεί με την έγκριση της ΣΣΕ, τόσο από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ. Τελικά, οι διαφορές τους στην εφαρμογή της αντεργατικής πολιτικής δεν είναι και πολύ διαφορετικές. Δεν είναι μόνο τα επιμέρους άρθρα με τις παροχές που σβήστηκαν. Και οι δύο κυβερνήσεις, απέρριψαν το άρθρο 22, που λίγο πολύ έλεγε πως αν οι ρυθμίσεις για τις αποδοχές μας κριθούν τελεσίδικα μη νόμιμες ή/και αντισυνταγματικές, θα ανοίξει το θέμα των μισθολογικών μας. Στα παλιά τους τα παπούτσια δηλαδή ακόμα και η δική τους νομιμότητα, έχουμε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Η στάση της ηγεσίας του ΥπΟικ από Ιούλη σε Δεκέμβρη παρέμεινε ουσιαστικά η ίδια. Αυτό που έχει αλλάξει, είναι η στάση της ηγεσίας του ΣΕΜΟΔ. Ενώ το καλοκαίρι η ΜΟΔ Συλλογικά επέστρεφε ως απαράδεκτες τις προτάσεις του ΓΛΚ, φορώντας τότε την προβιά του αγωνιστή για αντιπολιτευτικούς σκοπούς, τώρα και αφού καλλιέργησε επί πέντε μήνες κλίμα αναμονής και εφησυχασμού, τάζοντας την έγκριση της ΣΣΕ στο σύνολό της ως αποτέλεσμα των δικών της ενεργειών στους διαδρόμους των υπουργείων, οδήγησε τους εργαζόμενους με την «πλάτη στο τοίχο». Τολμά σήμερα να ζητά την έγκριση της πετσοκομμένης ΣΣΕ από τη ΓΣ, δήθεν για λόγους επαναδιατύπωσης άρθρου, όταν τον Ιούλιο, κάνοντας την επαναστατική της γυμναστική στο κτίριο του ΕΠΑΝΕΚ, διακήρυττε:
«Η απαίτηση για μία νέα υπογραφή από πλευράς ΣΕΜΟΔ τη δεδομένη χρονική στιγμή αποτελεί στυγνό εκβιασμό και εκτός των άλλων είναι περιττή και δεν προβλέπεται από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Η ευθύνη για την έγκριση της ΕΣΣΕ ανήκει αποκλειστικά στον Υπουργό Οικονομικών».
Η ΜΟΔ Συλλογικά ζητά δηλαδή από τους εργαζόμενους να αποδεχθούν και να νομιμοποιήσουν το σφαγιασμό των προνοιών της υπογεγραμμένης (από ΣΕΜΟΔ και ΜΟΔ) και εγκεκριμένης από ΓΣ Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Να βάλουν ταφόπλακα στις μισθολογικές τους διεκδικήσεις. Να αποδεχθούν την επιτροπεία του ΥπΟικ στις Ελεύθερες Συλλογικές Διαπραγματεύσεις. Να αποδεχθούν τη σύνδεση παροχών (άραγε στην πορεία και του μισθού;) με τη στοχοθεσία για το 2020, γεγονός που θα διασπάσει κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης.
Η πράξη του ΥπΟικ είναι μια μονομερής ενέργεια, για την οποία αναλαμβάνει εξολοκλήρου την πολιτική ευθύνη και την οποία ούτε κατ’ ελάχιστο δε νομιμοποιούμε.
Εφόσον η διοίκηση της ΜΟΔ θεωρεί ότι το ΥπΟικ ενέκρινε την πετσοκομμένη ΣΣΕ, να προχωρήσει στην εφαρμογή της χωρίς να απαιτείται η συναίνεση των εργαζομένων σε αυτές τις απαράδεκτες ενέργειες.
Δεν εγκαταλείπουμε τις διεκδικήσεις μας, τόσο μισθολογικές, όσο και μη μισθολογικές.
Για μας, δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα κατά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τη ΣΣΕ του 2020, που θα πρέπει να ξεκινήσει με ευθύνη του ΣΕΜΟΔ, με προμετωπίδα τις ανάγκες μας.
Δεν αποδεχόμαστε λογικές σύνδεσης μισθού – παροχών με «στοχοθεσία».
Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι
Αν κάτι αποκομίσαμε (έστω και σαν αρνητική εμπειρία) από την επαναδιεκδίκηση της ΣΣΕ και της μισθολογικής εξομάλυνσης/ισότητας, είναι ότι αυτά δεν μπορούν να εγκαταλείπονται στην «καλή θέληση» της διοίκησης και της πολιτικής ηγεσίας.
Δεν μπορούν να αφήνονται στα χέρια των συνδικαλιστικών ηγεσιών που παίζουν το ρόλο του διεκπεραιωτή των κυβερνητικών επιλογών και που υπονομεύουν τις διεκδικήσεις μας.
Είναι αναγκαία η συγκρότηση αγωνιστικού μετώπου των εργαζομένων στη ΜΟΔ αλλά και ευρύτερα για την υπεράσπιση των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων, για τη διεκδίκηση πραγματικών ΣΣΕ, για την επαναφορά 13 & 14 μισθού.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΜΟΔ
