(ξανά…) Για τον κυβερνητικό συνδικαλισμό

Κανονικά, αυτό θα ήταν ένα κείμενο καταγγελίας για τη στάση της ΜΟΔ συλλογικά το προηγούμενο διάστημα, ενώ είναι σε εξέλιξη θέματα ζωτικής σημασίας- όπως η διεκδίκηση της εξομάλυνσης και ο ξεκάθαρος εκβιασμός του Υπουργού Εργασίας σε συναδέλφισσες και συναδέλφους μας να υπακούσουν στις «διαταγές», ή να παραιτηθούν (επί λέξει). Η πλειοψηφούσα παράταξη δεν άντεξε πάνω από 3 μήνες να φοράει το προσωπείο της συναίνεσης, επέδειξε αυταρχισμό και επέλεξε να διαλύσει τη συνεδρίαση του ΔΣ και να μην πραγματοποιήσει έκτακτο ΔΣ για το καυτό θέμα των συναδέλφων στο Υπ. Εργασίας.

Η στάση αυτή ήταν αναμενόμενη, όπως φάνηκε και από τη μη υλοποίηση αποφάσεων που θα εξέθεταν την κυβερνητική πολιτική: η οργάνωση της στοχευμένης αποχής από επιτόπιες επαληθεύσεις που αποφασίστηκε τον Απρίλιο, με σύνταξη του εξώδικου προς τη ΜΟΔ, «σύρθηκε» ώστε το πρόγραμμα των ΕΥ να ολοκληρωθεί για την τρέχουσα λογιστική χρήση, οι πληρωμένες καταχωρήσεις για τα αιτήματά μας «ξεχάστηκαν», το πανό διαμαρτυρίας στην ΚΥ δεν έχει ακόμα περιεχόμενο, ο ορισμός συνάντησης με τον Σκυλακάκη δεν έχει προχωρήσει, η επιστολή στην Επιτροπή για τα αιτήματά μας, αγνοείται.

Θα έπρεπε βέβαια και οι παρατάξεις που συγκρότησαν προεδρείο με τη ΜΟΔ συλλογικά στο όνομα της «αντιπροσωπευτικότητας», να αναλογιστούν τις συνέπειες της επιλογής τους, αφού αντικειμενικά δίνουν άλλοθι στον κυβερνητικό συνδικαλισμό στον ΣΕΜΟΔ.

Επιλέγουμε να μη συρθούμε στην κατρακύλα που επιδεικνύει ανερυθρίαστα ο βραχίονας του κυβερνητικού συνδικαλισμού στον ΣΕΜΟΔ και να χαρούμε με την υπογραφή άλλης μια ΣΣΕ, αυτήν τη φορά από το σωματείο της ΕΝΕΔΕΠ στην  COSCO, με κατακτήσεις για όλους τους εργαζόμενους με αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα προστασίας, συμβάσεις πλήρους απασχόλησης. Η ΕΝΕΔΕΠ, που όλους αυτούς τους μήνες, με ανυποχώρητους αγώνες, με απεργίες εν μέσω εκφοβισμού από την εργοδοσία, την κυβέρνηση και το Υπουργείο Ναυτιλίας σε αγαστή συνεργασία με  τα ΜΑΤ, κατάφερε να δικαιωθεί και να αποδείξει ότι οι κατακτήσεις έρχονται μόνο με αγώνες.

Στεκόμαστε δίπλα στο φοιτητικό κίνημα της Θεσσαλονίκης, που ορθώνει, για πάνω από έναν χρόνο, ανάστημα απέναντι στο κρεσέντο αυταρχισμού του Πρύτανη του ΑΠΘ Παπαϊωάννου. Του «λαγού» της κυβέρνησης και της Κεραμέως, που αντιλαμβάνονται την Παιδεία με ΜΑΤ και ξύλο, κρότου λάμψης στο ψαχνό, άγρια καταστολή σε φοιτητές και φοιτήτριες, έχοντας σα στόχο το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο των κερδών για τις επιχειρήσεις και τον αποκλεισμό των παιδιών μας από τη δημόσια δωρεάν παιδεία, προς όφελος των επιχειρηματιών της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Η σκέψη μας είναι δίπλα στα παιδιά που αυτές τις μέρες δοκιμάζονται με εξετάσεις, διεστραμμένες τράπεζες θεμάτων, πανελλήνιες αποκλεισμού από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με ορίζοντα -αν εμείς  δεν αντιδράσουμε τώρα- ένα ζοφερό μέλλον.

Πιστεύουμε πως η εναντίωση στον  κυβερνητικό συνδικαλισμό της  ΜΟΔ συλλογικά η οποία ευθύνεται για την περαιτέρω απομάκρυνση των εργαζομένων από την ενεργό συμμετοχή, «πρωτοπορώντας» στην εφαρμογή του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη, είναι τμήμα των κοινών αγώνων των εργαζομένων για την κατάκτηση των δικαιωμάτων μας.

Για την αγωνιστική διεκδίκηση όσων μας έκλεψαν πάνω από δέκα χρόνια τώρα, για την ανατροπή της αποπολιτικοποίησης των διεκδικήσεών μας, έχουμε πολύ και δύσκολο δρόμο να διανύσουμε. Κανείς και καμία δεν περισσεύει.

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ​