Ψωμί και Τριαντάφυλλα

   

8/3/2021

Ψωμί και Τριαντάφυλλα

Για τη γιορτή της Ημέρας του «Άλλου Μισού του Ουρανού»

Αύγουστος 1910, Κοπεγχάγη

Η Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών το 1910 αποφασίζει, μετά από πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν,  να υπάρξει μια διεθνής ημέρα για τη γυναίκα.

Η πρόταση ήρθε σε μια χρονική περίοδο που σημαδεύτηκε από μία από τις σκληρότερες απεργίες γυναικών, την εξέγερση των 20.000 εργατριών στις βιοτεχνίες ιματισμού της Νέας Υόρκης που διήρκησε από το Νοέμβρη του 1909 ως το Φλεβάρη του 1910. Για την ιστορία, τον Μάρτιο του 1911, η φωτιά στο εργοστάσιο της Triangle Waist, μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις παραγωγής ειδών γυναικείου ρουχισμού στη Νέα Υόρκη, κοστίζει τη ζωή σε 146 εργαζόμενες.

Στις 8 Φλεβάρη 1914, γίνονται μεγάλες συγκεντρώσεις σε Βερολίνο και Λονδίνο, όπου πραγματοποιήθηκε και η ιστορική σύλληψη της θρυλικής σουφραζέτας Σίλβια Πάνκχερστ.

8 Μαρτίου 1917, Πέτρογκραντ Ρωσίας

Στις 8 Μαρτίου του 1917 (23 Φεβρουαρίου με το παλιό ημερολόγιο) γυναίκες από βιομηχανίες κλωστοϋφαντουργίας του Πέτρογκραντ,  πρωτεύουσα της τσαρικής Ρωσίας, ενώθηκαν με τους εξεγερμένους εργάτες του εργοστασίου Πουτίλοφ (η μεγαλύτερη βιομηχανική μονάδας της πόλης) που ξεκίνησαν απεργία η οποία σύντομα επεκτάθηκε σε ολόκληρη την πόλη. Ηταν η έναρξη της Επανάστασης του Φεβρουαρίου, η οποία με τη σειρά της σηματοδότησε την απαρχή της Ρωσικής Επανάστασης του 1917.. Στην ΕΣΣΔ, η Ημέρα της Γυναίκας καθιερώθηκε ως επίσημη αργία, ύστερα από εισήγηση της Α. Κολοντάι,

8 Μαρτίου 2021, Ελλάδα

Η φετινή 8η Μάρτη βρίσκει τις/τους εργαζόμενες/ους  σε μια ιδιαίτερα δύσκολη κατάσταση. Η διαχείριση της πανδημίας σε συνθήκες κρίσης του συστήματος πιέζουν αφόρητα τις ζωές των λαϊκών στρωμάτων και ιδιαίτερα των πιο καταπιεσμένων και ευάλωτων, όπως είναι οι γυναίκες, οι μετανάστριες-προσφύγισσες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Οι κυβερνήσεις και η ΕΕ, που για να περισώσουν τα κέρδη του κεφαλαίου θυσίασαν κάθε είδους δικαίωμα και κατακτήσεις του εργατικού και του φεμινιστικού κινήματος, δημιούργησαν στρατιές άνεργων, ανασφαλών γυναικών, που είδαν το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει ακόμη χαμηλότερα. Παράλληλα, η τηλεργασία ενοποίησε τον χώρο του σπιτιού με τον χώρο της δουλειάς διαμορφώνοντας μια συνθήκη διαρκούς καταπίεσης.

Εν μέσω πρωτοφανούς πανδημίας αλλά και εν μέσω των καταγγελιών για φαινόμενα σεξουαλικής και όχι μόνο καταπίεσης, που εδώ και πάνω από ένα μήνα έχουν πάρει σημαντικές διαστάσεις στην Ελλάδα, η 8η Μάρτη αποκτά φέτος ακόμα μεγαλύτερη σημασία ως μέρα αγώνα και διεκδίκησης για κάθε γυναίκα -cis και trans-, θηλυκότητα, ΛΟΑΤΚΙ+ υποκείμενο που απειλεί η πατριαρχία, η κουλτούρα του βιασμού, η εργασιακή καταπίεση, ο καπιταλισμός και τα όπλα του.

Οι αποκαλύψεις αυτές αναδεικνύουν την βρωμιά ενός συστήματος που σαπίζει σε όλους τους τομείς, ακόμη και σ’ αυτούς που προβάλλονται από αυτό ως πιο εξευγενισμένοι, όπως ο αθλητισμός και ο πολιτισμός. Παράλληλα, το κύμα των αποκαλύψεων εξαπλώνεται σε χώρους εργασίας με γυναίκες επιτέλους να καταγγέλλουν την έμφυλη βία, την παρενόχληση και την κακοποίηση.

Η υπόθεση του Λιγνάδη, που έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου ως εκπρόσωπος του τρίπτυχου «Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια» για να «καθαρίσει» το χώρο από τους «εθνομηδενιστές»,  όπως και οι άλλες περιπτώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας, δείχνουν την υποκρισία, τον κυνισμό, την διαπλοκή, την επιλεκτική αδράνεια των διωκτικών αρχών, την πολιτική συγκάλυψη. Την ίδια στιγμή που οι κατασταλτικοί μηχανισμοί επιτίθενται με μανία ενάντια σε κάθε κινητοποίηση ακόμη και σε ανυποψίαστους πολίτες, όπως ανατριχιαστικά αποτυπώθηκε στα βίντεο που δείχνουν την έξαλλη επιδρομή των δυνάμεων καταστολής στην πλατεία της Νέας Σμύρνης.

Μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ και υπουργοί της να παρίσταναν τους ανήξερους (και στη συνέχεια έτρεχαν εκ των υστέρων να αποστασιοποιηθούν από τα γεγονότα), όμως η αλήθεια δεν κρύβεται κάτω από το χαλί των επιχορηγούμενων με δημόσιο χρήμα ΜΜΕ. Οι πρωταγωνιστές των εγκληματικών πράξεων δρούσαν για χρόνια ασύδοτοι και ανενόχλητοι κοντά στην πολιτική εξουσία. Στην θέση των θυμάτων βρίσκονται γυναίκες, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, παιδιά και προσφυγόπουλα, γεγονός που αναδεικνύει το αποκρουστικό πρόσωπο της κοινωνίας της εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Παλεύουμε για να βελτιωθεί άμεσα η θέση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις, σεξιστικές, βίαιες και προσβλητικές συμπεριφορές.

Παλεύουμε για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης και της κοινωνικής καταπίεσης που αναπαράγουν και οξύνουν τέτοια προβλήματα.

Ελπίζουμε σε μια μαχητική, μοναδική 8η Μάρτη σε κάθε συγκέντρωση, κινητοποίηση, δράση. Φέτος, πιο δυνατά από ποτέ, φωνάζουμε για τα δικαιώματα κάθε γυναίκας, κάθε καταπιεσμένης θηλυκότητας, κάθε καταπιεσμένου ατόμου και ενώνουμε τη φωνή μας με όλους/ες όσους/ες θα βρεθούν στον δρόμο, για μια κοινωνία όπου ο σεξισμός, η βία ο ρατσισμός και η εκμετάλλευση δε θα έχουν καμία θέση.

Καλούμε τον ΣΕΜΟΔ να συμμετάσχει* στη στάση εργασίας του ΕΚΑ (12:00-15:00) και ακολουθούμε τα σωματεία στη συγκέντρωση της Πλ. Κλαυθμώνος στις 13.00. Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 17:30.

Για να γίνει η Μέρα της Γυναίκας, Κάθε Μέρα.

*Μεγάλες προσδοκίες για μια τέτοια απόφαση , αφού τα φιλοκυβερνητικά συνδικαλιστικά του στελέχη είναι απασχολημένα με το να ξεπλένουν την κυβερνητική πολιτική και  με το πλασάρισμα σε κυβερνητικές θέσεις

 

Στις αγωνιζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της μέρας
χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες φάμπρικες
γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα
γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε
«Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα»

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός είναι και για τους άνδρες ο αγώνας μας
γιατί είναι των γυναικών παιδιά και τους γεννάμε πάλι,
φτάνει πια ο παιδεμός σ’ όλη μας τη ζωή,
πεινάνε οι ψυχές και όχι το σώμα μόνο
«δώστε μας Ψωμί, δώστε μας Τριαντάφυλλα»

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός αμέτρητες γυναίκες πεθαμένες
σμίγουν το θρήνο τους και λένε το παλιό τραγούδι του ψωμιού
οι σκλαβωμένες ψυχές τους γνώρισαν λίγη μόνον ομορφιά, τέχνη κι αγάπη.
Ναι, για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα.

Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες
το ξεσήκωμα των γυναικών είναι ξεσήκωμα όλης της ανθρωπότητας
όχι πια σκλάβοι και τεμπέληδες, δέκα που μοχθούν για έναν που ξαπλώνει
αλλά ένα δίκαιο μοίρασμα στ’ αγαθά της ζωής,

 

Τζέιμς Οπενχάιμ (αφιερωμένο στην απεργία των εργατριών της Νέας Υόρκης του 1912)