Η ολοκλήρωση της θητείας του ΔΣ του ΣΕΜΟΔ συμπίπτει χρονικά με την υπογραφή της Επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, που συνοδεύτηκε από την κοροϊδία της κυβέρνησης και της διοίκησης της ΜΟΔ σε ότι αφορά την εξομάλυνση/εξίσωση των μισθολογικών ανισοτήτων στην ΜΟΔ.
Η αρνητική στάση της κυβέρνησης αποτέλεσε πισωγύρισμα στις δίκαιες διεκδικήσεις των εργαζομένων στη ΜΟΔ, τις οποίες αναγνώρισε με δηλώσεις της και η πολιτική ηγεσία και οδήγησε όχι σε πραγματική συλλογική σύμβαση, αλλά στην ουσία, σε μια συμφωνία των δύο μερών για μη μισθολογικές και θεσμικές παροχές, αφού δεν συνδέονται αυτές με αποκατάσταση, έστω και μερική, των μισθών μας.
Η διεκδίκηση της εξομάλυνσης, ως υποσύνολο των μισθολογικών μας διεκδικήσεων για την επαναφορά μισθολογικών κλιμακίων, ωριμάνσεων, αυξήσεων, δώρων στο πλαίσιο μιας πλήρους ΣΣΕ, προσέκρουσε στην αντεργατική κυβερνητική πολιτική που, παρά την προπαγάνδα για επαναφορά των ΣΣΕ, απαγορεύει τη διαπραγμάτευση μισθών.
Η κυβέρνηση προωθεί το αφήγημα της «εξόδου από τα μνημόνια» για να καλύψει την διαιώνιση του καθεστώτος της ενισχυμένης «μετα-μνημονιακής» επιτροπείας που έχει επιβληθεί στη χώρα, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα, τα «αιματοβαμμένα» πλεονάσματα για τουλάχιστον μέχρι το 2060.
Διατηρεί ακέραιο το αντεργατικό μνημονιακό καθεστώς με τους εκατοντάδες νόμους και τις χιλιάδες διατάξεις και εφαρμόζει πιστά το δικό της 3ο μνημόνιο που ψήφισε με το σύνολο της μνημονιακής αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι, Εν. Κεντρώων).
Ενόψει των ευρωεκλογών, εμφανίζεται ως το «αντίπαλο δέος» στην ακροδεξιά και το φασισμό, όταν για 4 χρόνια συγκυβερνούσε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, τμήμα των οποίων έχει συμπεριλάβει στους κόλπους της, όταν στελέχη της κυβέρνησης φωτογραφίζονταν με χρυσαυγίτες βουλευτές.
Η κυβέρνηση πλασάρει το αφήγημα της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» ενώ την ίδια ώρα έχει μετατρέψει ολόκληρη τη χώρα σε αμερικανονατοϊκή βάση, έχει εκχωρήσει τη φύλαξη των συνόρων στη Frontex και τους νατοϊκούς εγκληματίες με πρόσχημα τις μεταναστευτικές ροές, εμπλέκοντας τη χώρα στους ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων, εγκυμονώντας κινδύνους για το λαό μας.
Έχει μετατρέψει τη χώρα σε απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης εγκλωβισμένων μεταναστών, εφαρμόζοντας την επαίσχυντη συμφωνία ΝΑΤΟ-ΕΕ-Τουρκίας και συνεργάζεται στα πλαίσια, των τριμερών συμφωνιών με το σφαγέα του παλαιστινιακού λαού Νετανιάχου και το φασίστα Σίσι της Αιγύπτου.
Η πολιτική αυτή της κυβέρνησης καθαγιάζει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων που ψήφισαν 2 μνημόνια και μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ το 3ο και στρώνει το έδαφος για την επαναφορά στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και των κολαούζων της. Μια Νέα Δημοκρατία που δίνει διαπιστευτήρια στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ για την πιο πιστή εφαρμογή των αντεργατικών πολιτικών καθώς θεωρεί «βαρίδι» για την ανάπτυξη του κεφαλαίου, κάθε κατάκτηση των εργαζομένων, όπως τα δώρα και το οχτάωρο, εκφράζοντας ταυτόχρονα ξεκάθαρη ακροδεξιά ρητορεία.
Μπροστά σε αυτή την πολιτική, η διαλυτική στάση των ηγετικών παρατάξεων σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ αλλά και στις μεγάλες ομοσπονδίες, έχει οδηγήσει σε παράλυση των αγωνιστικών διαθέσεων των εργαζομένων και σε εκφυλιστικά φαινόμενα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αποκορύφωμα η διάλυση, δύο φορές του συνεδρίου της ΓΣΕΕ και o διορισμός διοίκησης από το πρωτοδικείο, γεγονός που αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα στην ανεξαρτησία του συνδικαλιστικού κινήματος και σηματοδοτεί την ωμή παρέμβαση του κράτους στις διαδικασίες του.
Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση κινήθηκαν και οι παρατάξεις του προεδρείου του ΣΕΜΟΔ (ΜΟΔ Συλλογικά, Εναλλακτική Πρωτοβουλία που στηρίζουν τη γραφειοκρατία σε ΓΣΕΕ και ΕΚΑ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, Νέα Πορεία) που έκαναν ότι μπορούσαν για να υπονομεύσουν κάθε αγωνιστικό σκίρτημα των εργαζομένων στη ΜΟΔ και να μην αναπτυχθούν συντονισμένοι αγώνες ενάντια στην πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
Χαρακτηριστική ήταν η στάση τους κατά την ψήφιση της αντεργατικής διάταξης που χτυπούσε το δικαίωμα στην απεργία, όταν σε πλήρη ταύτιση με την στάση της ΓΣΕΕ διέσπασαν το απεργιακό μέτωπο, οδηγώντας το ΣΕΜΟΔ στο να απεργεί σχεδόν μόνος του.
Η κατρακύλα αυτών των παρατάξεων έφτασε στο σημείο μέλη τους να κηρύσσουν την απεργοσπασία στις πανεργατικές απεργίες που προκηρύσσονται, δηλώνοντας ξεδιάντροπα ότι δεν πρόκειται να απεργήσουν.
Καταψηφίζουμε τον απολογισμό του ΔΣ του ΣΕΜΟΔ και προτείνουμε, έως τη συγκρότηση του νέου ΔΣ σε σώμα, τον ορισμό επιτροπής, αποτελούμενης από ένα μέλος από κάθε παράταξη, με αποκλειστικά καθήκοντα την προώθηση των μισθολογικών μας αιτημάτων έναντι του Υπουργείου και την προώθηση της έγκρισης από το ΓΛΚ των μη μισθολογικών παροχών της ΣΣΕ.
Για την επόμενη περίοδο δράσης (2019-2021) του ΣΕΜΟΔ, ως ΑΠΕ ΜΟΔ προκρίνουμε τους παρακάτω στόχους πάλης
1. Την άμεση και πλήρη έγκριση από την κυβέρνηση του πλαισίου Επ.ΣΣΕ όπως συμφωνήθηκε με τη διοίκηση της ΜΟΔ
2. Την πλήρη εφαρμογή, των διατάξεων της Επ. ΣΣΕ με τους καλύτερους όρους για τους εργαζόμενους
3. Την άμεση διεκδίκηση, με τη συγκρότηση του νέου ΔΣ, νομοθετικής ρύθμισης για τη μισθολογική εξομάλυνση/εξίσωση των εργαζομένων στη ΜΟΔ. Η διεκδίκηση αυτή να αποτελέσει ένα μερικό βήμα για την αποκατάσταση της μισθολογικής δικαιοσύνης στη ΜΟΔ.
4. Τη διεκδίκηση, μαζί με άλλα σωματεία των ΔΕΚΟ και του Δημοσίου, το σπάσιμο του ψευδεπίγραφου «Ενιαίου Μισθολογίου», την επαναφορά κλιμακίων, ωριμάνσεων και αυξήσεων
5. Τη διεκδίκηση με αγωνιστικούς όρους της επαναφοράς του 13ου και 14ου μισθού. Εκμεταλλευόμαστε σε αυτή την κατεύθυνση τυχόν θετικές δικαστικές αποφάσεις για αναδρομικά που μπορεί να προκύψουν
6. Τη μετατροπή όλων των συμβάσεων Ορισμένου Χρόνου σε Αορίστου. Είμαστε η παράταξη που πρώτη έθεσε αυτό το αίτημα και παλέψαμε να υιοθετηθεί από το ΣΕΜΟΔ όταν ακόμη συναντούσαμε τη λυσσαλέα αντίδραση των παρατάξεων του προεδρείου που μιλούσαν για «βύσματα».
7. Τη συνέχιση της αποχής από την «αξιολόγηση» χωρίς αστερίσκους και προϋποθέσεις όπως θέτει το προεδρείο του ΣΕΜΟΔ. Ενάντια σε πειθαρχικούς κανονισμούς και κάθε είδους αυταρχικές μεθοδεύσεις.
8. Την υπεράσπιση του δικαιώματος στην εργασία όλων των εργαζομένων στη ΜΟΔ κατά τη μετάβαση στη νέα προγραμματική περίοδο.
9. Την διεκδίκηση νέας ΣΣΕ με τη λήξη της παρούσας στις 31/12/2021.
10. Τη διασφάλιση της δημοκρατίας και της μαζικής συμμετοχής των εργαζομένων στις αποφάσεις του συλλόγου.
11. Την ανασυγκρότηση των σωματείων σε μια αγωνιστική ταξική κατεύθυνση.
12. Τη συγκρότηση μετώπου ενάντια στο πόλεμο, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, το φασισμό, το ρατσισμό, το εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία.
13. Την αλληλεγγύη προς τους εργαζόμενους, το λαό, τους πρόσφυγες και του μετανάστες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου