Συναδέλφισσες/οι
Τα τελευταία δύο χρόνια βιώσαμε καθεστώς ζόφου και τρομοκρατίας από την εγκληματική κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας.
Περισσότεροι από 22.000 συνάνθρωποί μας έχουν χάσει τη ζωή τους, οι περισσότεροι/ες λόγω της εγκατάλειψης του ΕΣΥ και της πεισματικής άρνησης της κυβέρνησης να πάρει τα στοιχειώδη υγειονομικά μέτρα προστασίας, πέραν του εμβολιασμού που, ανεξάρτητα από το ότι αποτελεί σημαντικό όπλο στα χέρια της επιστήμης, δεν φτάνει για να νικηθεί ο ιός, όπως αποδεικνύει και η τρέχουσα έξαρση της πανδημίας. Πιστή στην θατσερική αφήγηση ότι η κοινωνία είναι τα άτομα και οι οικογένειές τους, η κυβέρνηση εξατομίκευσε την ευθύνη της προστασίας της ζωής.
Ο εμβολιασμός χρησιμοποιείται με όρους κοινωνικού αυτοματισμού, στοχοποιώντας τους ανεμβολίαστους, όπως πριν τους «ανεύθυνους νέους», για να συγκαλύψει η κυβέρνηση τις δικές της εγκληματικές ευθύνες. Στο πέμπτο κύμα της πανδημίας, η κυβέρνηση παρουσιάζει τη μετάλλαξη «Ο» σαν απλή γρίπη και ακολουθεί την πολιτική της «ανοσίας αγέλης», την ώρα που πρωτοκλασάτος υπουργός δηλώνει πως «δεν υπάρχει και λόγος να δημιουργήσουμε ένα πολυτελές σύστημα υγείας» και η κυβέρνηση μειώνει και φέτος τις δαπάνες για την υγεία, εν μέσω πανδημίας. Η ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) και της πρωτοβάθμιας φροντίδας, η επίταξη των ιδιωτικών δομών υγείας, οι προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, η δωρεάν παροχή διαγνωστικών ελέγχων νόσησης σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους (self test, rapid test, pcr), η αραίωση των σχολικών τάξεων και των ΜΜΜ, ο έλεγχος της εργοδοτικής αυθαιρεσίας αντιμετωπίζονται σαν υπερβολή και λαϊκισμός.
Η κυβέρνηση επιδόθηκε σε έναν ορυμαγδό αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων για να θωρακίσει τα κέρδη της πλουτοκρατίας και να επιβάλει στην κοινωνία «σιωπή νεκροταφείου» με την αποθέωση της αστυνομοκρατίας, της καταστολής και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Δύο πόλοι εξουσίας ισχυροποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας: το αυταρχικό κράτος και η εργοδοσία. Οι κρατικές πολιτικές ενίσχυσαν το διευθυντικό δικαίωμα των εργοδοτών, παρέχοντάς τους την απόλυτη εξουσία να χρησιμοποιούν τα «έκτακτα» μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας (αναστολή συμβάσεων εργασίας, διαθεσιμότητα, μεταφορά προσωπικού, κάθε μορφή ευέλικτης απασχόλησης), παρακάμπτοντας τις ισχύουσες μορφές τυπικής διαβούλευσης ή συναίνεσης των εργαζομένων.
Η κυβέρνηση ψήφισε νομοσχέδια για την περιστολή του δικαιώματος της απεργίας και της διαδήλωσης, ποινικοποίησε τη συνδικαλιστική δράση, πετσόκοψε τα μορφωτικά δικαιώματα (40.000 νέοι έκτος ΑΕΙ), ψήφισε τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη για να ποδηγετήσει το συνδικαλιστικό κίνημα κλπ.
Έφθασε στο σημείο, για πρώτη φορά μετά τη χούντα, να απαγορεύει τις συγκεντρώσεις άνω των 3 ανθρώπων σε όλη την επικράτεια!
Στο ΣΕΜΟΔ, οι συνδιοικούσες παρατάξεις ΜΟΔ_συλλογικά και Εναλλακτική Πρωτοβουλία, δεν πήραν καμία πρωτοβουλία για την προάσπιση της υγείας των συναδέλφων, αφήνοντας στο απυρόβλητο τη διοίκηση και την πολιτική ηγεσία. Καμία διεκδίκηση για δωρεάν επαναλαμβανόμενα μαζικά τεστ σε όλες τις υπηρεσίες και για όλους τους εργαζόμενους, για ουσιαστική ενημέρωση από τους γιατρούς εργασίας τόσο για τα μέτρα προστασίας, όσο και για την άρση των επιφυλάξεων για τα εμβόλια.
Ανέδειξαν ως βασικό εργαλείο «προστασίας» των συναδέλφων στις υπηρεσίες την τηλεργασία, η γενίκευση της οποίας αποτελεί διακαή πόθο της μεγαλοεργοδοσίας για την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.
Η βασική αρχή που διέπει τη νομοθεσία για την ευθύνη του εργοδότη για την ασφάλεια και υγεία των εργαζομένων και την παροχή μέσων ατομικής προστασίας, στη ΜΟΔ ουσιαστικά παρακάμπτεται.
Απέναντι σ’ αυτή την πολιτική που διακινδυνεύει τη δημόσια υγεία, καλούμε στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα (και στις πλατείες όλης της χώρας) το Σάββατο 22 Γενάρη, στις 12:00:
Υγεία και Αξιοπρέπεια για όλες και όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου