Ανακοίνωση ΑΠΕ ΜΟΔ για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

ΓΥΝΑΙΚΑ (ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ)

Απεργία του 1857

Γυναίκα αν θες αντρίκεια να δουλέψεις

για τον ξεσηκωμό σου, δε σε φτάνει

να κάψεις, να σκορπίσεις, να ξοδέψεις

το χρυσάφι, τη σμύρνα, το λιβάνι

στο νέο βωμό. Μέσα σου πρώτα κάψε

το τριπλό ξόανο που τους δούλους κάνει.

Συνήθεια, Κέρδος, Πρόληψη. Και σκάψε

και του παλιού καιρού τα παραμύθια

κι ας είναι όμορφα, μια για πάντα θάψε.

Α! Τα μεστά καμαρωτά σου στήθια

βραχνάς τα πνίγει, πνιχ’ τον πολεμίστρα

για την Αγάπη και για την Αλήθεια

Πάντα μαζί σου κι η Ομορφιά η Μεθύστρα.

8 Μάρτη: Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας

Στο Συνέδριο της Β' Διεθνούς (1910) η Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε να γιορτάζεται η Διεθνής Μέρα της Γυναίκας στις 8 Μάρτη.

Η απεργία των γυναικών το 1857

Η 8η Μάρτη δεν επιλέχθηκε τυχαία: Στις 8 Μάρτη 1857 στις ΗΠΑ χιλιάδες εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας οργάνωσαν μεγάλη απεργία για τα δικαιώματά τους. Η Β' Διεθνής την καθιέρωσε ως παγκόσμια μέρα της γυναίκας.  Στην ΕΣΣΔ, ύστερα από εισήγηση της Α. Κολοντάι, καθιερώθηκε ως επίσημη αργία.

Η 8η Μάρτη δεν είναι γιορτή, είναι μέρα αγώνα.

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που σαρώνει και την πατρίδα μας με ιδιαίτερη ένταση συμπαρασύρει στη φτώχεια και την ανεργία και (ιδιαίτερα) τις γυναίκες. Σ' όλο τον πλανήτη η αδυσώπητη ανάγκη των μεγαλοκαπιταλιστών  για αύξηση των κερδών τους υποτάσσει τα πιο αδύναμα κομμάτια του πληθυσμού (γυναίκες, παιδιά, μετανάστες) στη μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση.

Ηλέκτρα Αποστόλου

Το καπιταλιστικό σύστημα χρησιμοποιεί δίπλα στη δομική (μόνιμη) ανεργία και τις γυναίκες σαν «εφεδρικό στρατό» φτηνών εργατικών χεριών για να ρίξει το μεροκάματο και το μισθό, όπως ακριβώς κάνει με τις στρατιές των μεταναστών. Έτσι, παρά την τυπική ισότητα που καθιέρωσαν τα δυτικά αστικά καθεστώτα, οι γυναίκες, εργαζόμενες ή άνεργες, παραμένουν το πιο εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης. Σκοταδιστικές θεοκρατικές δυνάμεις που στηρίχθηκαν και αναδείχθηκαν από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της «δημοκρατικής» δύσης (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) απέναντι σε κυρίαρχα κράτη, σπρώχνουν τις γυναίκες κυριολεκτικά πίσω στο Μεσαίωνα.

Για περισσότερο από έναν αιώνα το γυναικείο κίνημα αγωνίζεται για χειραφέτηση, για ίσα δικαιώματα για καλύτερη ζωή. Aπό τις πρώτες μαχήτριες στην Αγγλία-Γαλλία, ως τις μάνες στα ακριτικά χωριά της πατρίδας μας οι γυναίκες αφυπνίζονται, αναζητούν δρόμους έκφρασης, μπήκαν δυναμικά στην εργασία και τον πολιτισμό.

Η γυναίκα στην εθνική αντίσταση

Μεγάλες γυναικείες μορφές, αγωνίστριες-επαναστάτριες που πλήρωσαν με τη ζωή τους το τίμημα «ότι είχαν φωνή», γυναίκες-λογοτέχνες, εργάτριες-υπάλληλοι που στάθηκαν στο πλευρό αγωνιστών-απεργών για έναν καλύτερο κόσμο, κερδίζοντας με το σπαθί τους παγκόσμια αναγνώριση.

Επομένως ο σταθμός της 8ης Μάρτη πρέπει να χρησιμοποιηθεί όπου είναι δυνατόν σε Ανατολή και Δύση, στον τρίτο κόσμο, για να ξαναπιαστεί το  νήμα των αγώνων, για να σταματήσει η εκμετάλλευση και των γυναικών και να σχεδιαστεί το καθεστώς της ελευθερίας για όλους.

Για έναν αιώνα (τον 20ό) το γυναικείο κίνημα κερδίζει νίκες όπως το οχτάωρο, την ισοτιμία στην οικογένεια και κατοχυρώνει καταχτήσεις. Σήμερα, το ιστορικό ρολόι πάει να γυρίσει ανάποδα και να αφαιρέσει από το «μισό τ' ουρανού» ότι κερδήθηκε με αίμα και αγώνα.

Δεν θα το επιτρέψουμε, να μην το επιτρέψουμε.

ü  Αγωνιζόμαστε για πλήρη ισοτιμία. Για το δικαίωμα στη σταθερή και αξιοπρεπή δουλειά.

ü  Για δωρεάν κοινωνικό σύστημα Yγείας, Παιδείας, Πρόνοιας.

ü  Για άδειες μητρότητας σ' όλες τις γυναίκες και γονικές άδειες με πλήρη δικαιώματα.

ü  Για προστασία των ανέργων.

ü  Για σύνταξη των γυναικών στα 55 χρόνια.

ü  Για το δικαίωμα στην πολιτική, το συνδικαλισμό, τον πολιτισμό.

Γιατί μέτρο του πολιτισμού είναι και η θέση της γυναίκας σε μία κοινωνία.

Α